ميدان نقش جهان اصفهان يكی از مكانهای ارزشمند فرهنگی كشور است. قبل از اين كه اصفهان به پايتختی صفويه برگزيده شود در محل اين ميدان باغ وسيعی به نام نقش جهان وجود داشته است

در دوره شاه عباس اول آن باغ را تا حدود مرزی آن، وسعت دادند و در اطراف آن بناهای مشهوری بوجود آمد. طول ميدان 500 متر و عرضش 140 متر و تقريباً 70 هزار مترمربع وسعت

دارد. در قرن يازدهم هجری اين ميدان يكی از بزرگ ترين ميدان های جهان بوده است. در دوره شاه عباس اول محل بازی چوگان بوده است و دو دروازه سنگی چوگان هنوز هم وجود دارد .

طراحی

و ساخت بناهای مشهور اطراف آن به نحوی است كه اضلاع شمالی و باختری به امور دنیوی و دو ضلع خاوری و جنوبی به امور معنوی اختصاص داده شده است. مسجد امام در جنوب، مسجد

شيخ‌

لطف‌الله درخاور، عمارت عالی ‌قاپو در باختر و قيصريه و بازار در شمال آن واقع شده اند. جهت ميدان با چند درجه انحراف شمالی - جنوبی است، كه يكی از شاه كارهای معماری است و باعث

شده

است كه مسجد امام به سوی قبله منحرف شود